ZDROWIE, SPRAWNOŚĆ, SPORT, FACHOWA PORADA, BADANIA DLA SPORTOWCÓW, OPIEKA PROFILAKTYCZNA, NAGRODY ZA WKŁAD, ZABAWA I PRZYJEMNOŚĆ - TYLKO U NAS
- Nie jesteś zalogowany.
- Polecamy: Telefony i akcesoria
Ogłoszenie
#1 2008-01-15 14:56:21
Formuła Pride
Pride Fighting Championships - była japońska federacja sztuk walki w formule MMA (Mixed Martial Arts - Mieszane Sztuki Walki). Walka toczyła się na ringu o wymiarach 7 na 7 metrów. Turnieje Pride odbywały się w Japonii, a w roku 2006 dwa odbyły się w USA. Pride przez wiele lat swojego istnienia uważana była za federację skupiającą najlepszych fighterów świata. Największą konkurencję dla zawodów MMA federacji Pride stanowiła amerykańska federacja UFC, której walki odbywają się w tzw. oktagonie czyli ośmiokątnej klatce.
Historia
Pierwsza gala federacji Pride odbyła się 11 października 1997 roku w Tokyo. Walczył na niej m.in. słynny Rickson Gracie z najlepszym niegdyś wojownikiem Japonii Nobuhiko Takadą. W swoich początkach jak i później (do roku 2003) Pride często organizowała swoje gale wspólnie z inną japońską federacją sztuk walki K-1. Obie federacje często nawet wymieniały się zawodnikami, a niektóre pojedynki były toczone na specjalnych zasadach (częściowo K-1, częściowo Pride). Przez pierwsze lata nie było walk o mistrzostwo, a najlepszego zawodnika wyłaniano w cyklach Grand Prix, które zresztą odbywały się także i później. Na początku były dwie kategorie wagowe średnia (Middleweight do 93 kg) i ciężka (Heavyweight powyżej 93 kg). W październiku 2003 roku odbył się pierwszy turniej z cyklu Bushido, w których walczyli głównie zawodnicy wagi lekkiej (Lightweight do 73 kg) i półśredniej (Welterweight do 83 kg).
27 marca 2007 roku właściciel Pride - DSE sprzedał udziały braciom Fertita, właścicielom firmy ZUFFA, która jest głównym udziałowcem UFC. Ostatnia gala Pride odbyła się 7 kwietnia 2007 w Tokyo. W sumie Pride w swojej 10-letniej historii zorganizowała 68 gal. 5 października 2007 roku Jamie Pollack, zatrudniony przez ZUFFA jako doradca prawny, który krótko po wykupieniu Pride przybył do Japonii, aby zarządzać nowo powstałym holdingiem PRIDE Worldwide, zamknął drzwi oddziału i zwolnił telefonicznie wszystkich pracowników PRIDE Worldwide. Zawodnicy którzy mieli ważne kontrakty z Pride FC zostali automatycznie przejęci przez UFC. Część z zawodników Pride już wcześniej podpisała nowe kontrakty z UFC, pozostali przenieśli sie do innych, mniej znanych federacji sztuk walki.
Polacy w PRIDE FC
Jedyny Polak, który walczył w PRIDE FC to judoka Paweł Nastula. W swej pierwszej walce przegrał z bardzo doświadczonym zawodnikiem BJJ brazylijczykiem Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą. Swoją drugą walkę Paweł Nastula stoczył podczas gali Pride Shockwave 2005, przegrał z Rosjaninem Aleksandrem Emelianenką. Pierwszą wygraną zanotował 1 lipca 2006 roku w swojej trzeciej walce, w której pokonał Edsona Drago. 21 października 2006 r. Nastula przegrał przez dźwignię na staw skokowy z Amerykaninem Joshem Barnettem w drugiej rundzie pojedynku w Las Vegas.
Reguły
Walki w PRIDE FC toczone były w systemie:
* pierwsza runda 10 minut
* druga i trzecia po 5 minut
* przerwa między rundami: 2 minuty
W Pride Bushido - rodzaju rywalizacji, gdzie walczyli przeważnie mniej znani zawodnicy (choć niekoniecznie) były tylko dwie rundy:
* pierwsza 10 minut
* druga 5 minut
W Pride były 4 kategorie wagowe:
ciężka
średnia
półśrednia
lekka
Organizowane były też Grand Prix wszechwag, gdzie nie było podziału na kategorie wagowe.
Zakończenie walki
Wygrana następuje przez:
* poddanie się przeciwnika przy dźwigni lub w dowolnym momencie walki
* nokaut - (chwilowa) utrata przytomności przez zawodnika
* nokaut techniczny - niezdolność zawodnika do walki z powodu kontuzji (orzeka o tym lekarz)
* decyzję arbitra np. gdy przewaga jednego z zawodników okazała się zbyt duża
* rzut ręcznika przez sekundanta (też forma poddania się)
* dyskwalifikację przeciwnika - 3 żółte kartki,
* na punkty - punkty przyznawane przez 3 sędziów. Punktowane są: agresywność, urazy zadane przeciwnikowi, kombinacje ciosów i kontrola na ziemi, różnica wag.
Poza bardzo rzadkimi walkami na specjalnych regułach nie ma możliwości rozstrzygnięcia walki przez remis .
Ostrzeżenie to żółta kartka. 3-krotne ostrzeżenie = dyskwalifikacja zawodnika (przegrana walka). W razie rozstrzygnięcia walki na punkty każda żółta kartka oznacza utratę punktów.
Akcje zabronione
* Atakowanie krocza
* Uderzenia łokciami w głowę
* Uderzenia głową
* Atakowanie oczu przeciwnika
* Ciągnięcie za włosy lub uszy
* Gryzienie
* Wkładanie palców do ust, nosa lub uszu
* Kopanie lub uderzanie rękoma w tył głowy przeciwnika i kark
* Dźwignie na małe stawy (dozwolone atakowanie co najmniej 4 palców rąk lub nóg)
* Wyrzucanie przeciwnika poza ring
* Uciekanie poza ring
* Przytrzymywanie się lin ringu
* Kopanie w głowę przeciwnika leżącego twarzą do ziemi
* Stosowanie olejków i innych substancji natłuszczających
Historia mistrzostwa wagi ciężkiej:
* Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Heatha Herringa i zdobył tytuł mistrza. 3 listopad, 2001 w Tokio, Japonia
* Mistrz Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Ensona Inoue 24 lutego, 2002 w Saitama, Japonia
* Mistrz Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Yusuke Imamura 28 kwietnia, 2002 w Yokohama, Japonia
* Mistrz Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Boba Sappa 28 sierpnia, 2002 w Kokuritsu, Japonia
* Mistrz Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Semmego Schilta 24 listopada, 2002 w Tokio, Japonia
* Mistrz Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Dana Hendersona 23 Grudnia, 2002 w Fukuoka, Japonia
* Fedor Emelianenko pokonał Antonio Rodrigo Nogueira i został nowym mistrzem 16 marca, 2003 w Yokohama, Japonia
* Mistrz Fedor Emelianenko pokonał Kazuyukiego Fujite 8 czerwca, 2003 w Yokohama, Japonia
* Mistrz Fedor Emelianenko pokonał Garyego Goodridge’a 10 sierpnia, 2003 w Saitama, Japonia
* Antonio Rodrigo Nogueira pokonał Mirko CroCopa i wygrał „tymczasowe” mistrzostwo 9 listopada, 2003 w Tokio, Japonia
Historia mistrzostwa wagi półciężkiej:
* Wanderlei Silva pokonał Kazushiego Sakurabe i zdobył tytuł mistrza 3 listopada, 2001 w Tokio, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Alexandera Otsuke 23 grudnia, 2001 w Fukuoka, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Kiyoshiego Tamura 24 lutego, 2002 w Saitama, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva zremisował z Mirko CroCopa 28 kwietnia, 2002 w Yokohama, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Tatsuya Iwasakiego 28 sierpnia, 2002 w Kokuritsu, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Hiromitsu Kanehare 24 listopada, 2002 w Tokio, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Kazushiego Sakurabe 10 sierpnia, 2003 w Saitama, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Hidehiko Yoshide 9 listopada, 2003 w Tokio, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Quintona Jacksona 9 listopada, 2003 w Tokio, Japonia
* Mistrz Wanderlei Silva pokonał Yukiego Kondo 15 sierpnia, 2004 w Saitama, Japonia
www.wikipedia.pl
Offline
#5 2008-01-20 18:39:01
Re: Formuła Pride
prezydent Pride Sakikabara sprzedał pride właścicielom UFC, Lorenzo Ferrita i Dana White. Powodem były własnie problemy finansowe, starta kontraktu z telewizja po podejrzeniach o współprace z japońska mafią. Pozostało nam UFC
Plotka,która krążyła po Internecie od kilku tygodni, stała się faktem. Główny udziałowiec Zuffa, Lorenzo Fertitta, oraz prezydent UFC, Dana White, przybyli dziś do Japonii, aby ogłosić, że bracia Fertitta kupili Pride.
Prezydent Pride, Sakakibara, wyglądał poważnie, gdy wychodził na mównicę w hali Roppongi Hills Arena, gdzie zgromadziło się ponad tysiąc fanów, chcących dowiedzieć się, co stanie się z ich ukochaną organizacją. Sakakibara powiedział: „Rok 2006 był dla nas bardzo ciężki" i dodał, że kilka razy miał ochotę zrezygnować ze swojej posady. Jednak gdy przypominał sobie twarze zawodników, fanów oraz personelu, było to dla niego oparciem do działania. “Pride, organizacja, którą kocham... chcę, aby nadal istniała. Chcę tego samego ringu Pride, na którym czasami zdarzały się cuda."
Sakakibara powiedział, iż wie, że jeśli zrezygnowałby wcześniej ze swojego stanowiska, to podpisanie umowy z telewizją stałoby się łatwiejsze, a samo Pride zostałoby oczyszczone z dziwnych podejrzeń (Yakuza). Nie zrobił jednak tego, gdyż bardziej przejmował się tym, że świat MMA bardzo szybko się zmieniał, szczególnie jeśli chodzi o wielki wzrost popularności UFC oraz powstawanie nowych organizacji takich jak BodogFight.
Nobuyuki przyznał, iż w ostatnich miesiącach pojawiło się wiele ofert z różnych stron odnośnie kupna Pride, ale to właśnie bracia Fertitta są tymi, którym zaufał, że zatroszczą się należycie o jego „dziecko”. Wspomniał też fakt, że odkąd bracia kupili UFC (2001), cały czas rozwijało się ono i osiągnęło wielki sukces. Dodał, że ci ludzie kochają sport MMA.
Oświadczył on również, że chciał właśnie takich osób, które kochają MMA i którym może zaufać, jeśli chodzi o dalsze losy Pride. „Lorenzo ma wielki szacunek do Pride; on je wręcz kocha. Jestem pewien, że zatroszczy się o to, aby pozostało na swoim miejscu.”
Prezydent Pride wspomniał, że to nie samo UFC kupiło jego organizację, ale zrobili to bracia Fertitta. To oni mają 100% udziałów. W przypadku UFC jest to trochę inaczej – oboje mają większość akcji (prawdopodobnie 90%), a reszta jest w posiadaniu Dany White’a (prawdopodobnie 10%).
„Na gali Pride 34, która odbędzie się 8 kwietnia, złoże swoją rezygnację; tak samo stanie się z całym zespołem Dream Stage Entertainment. Zostaną oni zatrudnieni przez nową firmę, która będzie zarządzała Pride, a jej właścicielami będą bracia Fertitta.”
Kończąc swoje przemówienie na konferencji prasowej, powiedział, że ufa im. Wierzy, że Pride nadal będzie główną organizacją i z niecierpliwością spogląda w przyszłość na rodzące się właśnie możliwości wspaniałych walk. Ma również nadzieję, iż Pride znowu dostanie się na antenę telewizyjną. Na koniec dodał „Nie martwcie się, Pride tutaj zostanie... jego duch nadal będzie pochodził z Japonii...a teraz proszę – zaopiekujcie się Pride."
Podczas spotkania z mediami po głównej konferencji prasowej Nobuyuki powiedział, że nowa firma zarządzająca Pride będzie się nazywała „Pride FC Worldwide”.
Następnie na mównicę wszedł Lorenzo Fertitta, współwłaściciel Zuffa i UFC, i oznajmił, że jest szczęśliwy, mogąc ogłosić połączenie dwóch największych i najważniejszych organizacji MMA na świecie.
Fertitta wspomniał, jak w domu oglądał transmisje PPV z gali Pride siedem lat temu, podczas której odbyła się legendarna dziewięćdziesięciominutowa walka pomiędzy Kazushi Sakurabą i Royce’m Gracie’m. Taki był właśnie początek jego miłości do Pride. Później obejrzał jeden turniej na żywo i od tej pory na stałe połknął haczyk.
„Naprawdę jestem wielkim fanem MMA. Tu nie chodzi tylko o biznes i zarabiane pieniędzy. Chodzi o to, że w tej chwili będę mógł ustalać walki, o których do tej pory marzyłem, o których marzyli wszyscy fani. UFC jest jak moje dziecko. Teraz mam już drugie i oboje będę kochał tak samo. " – powiedział Fertitta.
Następnie na scenę wstąpił Dana White, prezydent UFC, i dodał: „Dzisiejszy dzień jest bardzo ekscytujący, zwłaszcza dla mnie." Później White mówił także o możliwościach ustawiania wymarzonych walk. Wspomniał o tym, że od lat wyzywał do walki zawodników Pride w jego oktagonie.
Nie zgodził się jednak ze stwierdzeniem Sakikabary, że powoli wyrastają inne obiecujące organizacje MMA. „Uśmiałem się z tego. Myślę, że wszystkie są mało poważne. Dwie organizacje, które mają cokolwiek do powiedzenia, to UFC i Pride. "
Z wcześniejszego wywiadu, jakiego udzielił dla Las Vegas Review-Journal, mogliśmy się dowiedzieć ciekawych rzeczy. Jedną z nich było to, że Pride może zaadoptować przepisy i kategorie wagowe z UFC. „ O ile się orientuję, jeśli jakaś organizacja nie przestrzega podobnych reguł, to nie należy ona do mieszanych sztuk walki.” Dodał również, że otrzymał możliwość wykorzystywania zawodników Pride w UFC, jeżeli tak zdecyduje.
Podczas konferencji prasowej cena transakcji nie została podana, ale za kulisami mówi się o kwocie poniżej 70 mln dolarów.
Częścią umowy było to, że bracia Fertitta nabędą prawa do znaku firmowego Pride, jak również do własności intelektualnej. Mogą oni także korzystać z nagrań wideo Pride, a zawodnicy, którzy mieli aktualny kontrakt z DSE, przejdą pod ich skrzydła. To oni będą decydować, którzy fighterzy mają występować w Pride, a którzy w UFC.
W 2006 Pride i UFC podążyły całkiem odmiennymi drogami. Podczas gdy dochody UFC z transmisji PPV wyniosły 222,766,000 dolarów brutto, co stanowiło więcej niż zarobiła jakakolwiek inna organizacji MMA, bokserska lub prowrestlerska w historii PPV, organizacja Pride walczyła o przetrwanie po stracie kontraktu z japońską stacją Fuji TV w czerwcu. http://www.mmaniacs.pl/index.php?option … &Itemid=78
Offline
#6 2008-01-21 04:17:40
Re: Formuła Pride
Za dobrych czasów kiedy to jeszcze beztroskie życie eMule mogło udostępniać nam ze stron współpracujących ze sobą filmy, gry, programy itd - ściągnąłem CAŁĄ !! kolekcje sztuk walk K1 i PRIDE. I jeśli kogoś interesuje tak kolekcja wszystkich walk z kilku sezonów to zapraszam na GG do mnie mogę wysłać całość ale za przesłanie mi płyt + 2 ekstra jako że nagrywarka pracuje. A jest tego trochę to tak wręcz kolekcja może się okazać niezłym zbiorem.
Offline
Stopka forum
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi